12.We don't need to listen to others, we don't have to prove who was the guilty I feel the whole body - I want to be strong, so grab my hand.

Powinnam was zawiadomić, iż rozdział należy do osób +16, ale po co, skoro i tak każdy przeczyta? :D

Miłej lektury!

Music on

            Idziemy na górę po czarnych, błyszczących schodkach. Moim oczom ukazuje się długi, przytulny korytarz i jakieś cztery pary drzwi po obu jego stronach. Zawsze zastanawiałam się po co bogatym ludziom tyle pokoi i łazienek. Zwłaszcza, że mieszkają sami w tak ogromnych apartamentach. Znów czuję się niemalże dziwnie i niezręcznie. Idziemy ku celowi, dokładnie wiedząc na co oboje się szykujemy. Czy coś takiego nie powinno stać się jakby… no nie wiem. Spontanicznie? Gorąca para, która z pożądaniem wchodzi do domu wciąż się całując, później oboje zdejmują z siebie z dziką szybkością ubrania, lądują na pierwszej lepszej kanapie i kochają się do białego rana. Hm. Jak widać to tylko moje wybujałe fantazje, bo w moim przypadku odbywa się to zupełnie inaczej, jak zresztą widać. Otwiera przede mną pierwsze drzwi, gdzie mogę dostrzec naprawdę dużych rozmiarów pokój. Wygląda niezwykle świeżo i ładnie. Czy to jego prywatny pokój do uprawiania seksu? Może znajduje się tu jeszcze parę innych, na przykład pokój do gry wstępnej, pokój do drzemki, lub pokój do odpoczynku?

- To twój pokój? – pytam nagle z braku laku. A tak serio to naprawdę chcę znać odpowiedź na to pytanie.

- Wszystkie pokoje w tym domu są moje – chichocze pod nosem, czym lekko mnie zawstydza.

- A ten do czego służy?

- Hmm, w prawdzie do wszystkiego. Robię w nim wiele rzeczy. Śpię, pracuję, odpoczywam… - oh, czyli jednak to jego główny pokój. Można by rzec, że jestem zadowolona.

- Jest piękny – odpowiadam, bo rzeczywiście pomieszczenie należy do bardzo wyjątkowych i znakomicie urządzonych. Jest tu całkiem sporo miejsca, co mi się podoba, bo wolę to, niż jakieś zagracone zbędnymi rzeczami pobojowisko. Znów widzę duże okna, które prowadzą również na olbrzymi balkon, gdzie krajobraz przedstawia panoramę miasta, tyle, że już z innej strony niż w salonie. Na środku przy ścianie stoi łóżko, chyba nawet jakieś czteroosobowe, bo jak Boga kocham, w życiu nie widziałam większego łóżka. Jak widać Harry potrzebuje naprawdę dużo miejsca na… ‘sen’. Po innej stronie  nieduża biblioteczka, biurko i odsuwana szafa, w której podejrzewam nie trzyma wszystkich swoich ubrań, bowiem ona również jest niewielkich rozmiarów. Zapewne Harry posiada swoją własną garderobę, która również jest osobnym pomieszczeniem w tym mieszkaniu. Ani trochę bym się temu nie zdziwiła.

            Podchodzę do okna, powtarzając sytuację z góry, wciąż wpatrując się w widok za szklaną szybą. Gdzie schowała się moja śmiałość i chęć zdobycia nowych doświadczeń? Karcę się za to, że jestem w tych sprawach niemalże zielona, i nie mam pojęcia jak zacząć jakąkolwiek czynność.

- Czuję się zażenowana – wypalam nagle, nie odwracając się wciąż do niego przodem.

- Dlaczego?

- Bo… Nie wiem. To takie dziwne. Zaplanowane. Nigdy nie lubię czegoś planować. Wydaje się takie sztywne – wzdycham, i słyszę jego ciche kroki, które zbliżają się do mnie z każdą kolejną sekundą.

- Summer… - zwraca się do mnie moim prawidłowym imieniem, a ja czuję, że zaczyna się robić coraz bardziej poważniej. A gdzie jego słodkość w wypowiadaniu krótkiego ‘Flo’, które zdecydowanie bardziej mi się podoba? – Rozumiem, że możesz się denerwować, ale spontaniczność od planowania różni się jedynie tym, że nie myślisz tyle nad tym co robisz, nad tym co może ci się nie udać lub czy jakimś sposobem nie zawiedziesz drugiej osoby. Gdy zaś wszystko jest zaplanowane, te myśli się nawet potrajają i sprawiają, że jest się zupełnie spiętym i podenerwowanym – dotyka od tyłu moich ramion, głaszcząc je tak delikatnie, iż niemal zapiera mi dech w piersiach. – Nie chcę, żebyś się denerwowała. Wiedz, że przy mnie możesz się czuć swobodnie, niezależnie od tego co zrobisz. Dla mnie nie ma wstydu. To chyba najważniejsza część takiej relacji – odwracam się powoli przodem do niego, doskonale pewna tego konsekwencji, ale nie dbam o to, bo muszę się zdobyć choć na najmniejszy krok. Harry łapie mnie za biodra i przybliża twarz do mojej.

- Wbrew wszystkim zmianom, które u ciebie nastały, wciąż widzę piękną kobietę, która chowa się za murem zbudowanym z braku pewności siebie. Widzę ciało o idealnej oliwkowej skórze. Z delikatnymi krągłościami kuszącymi wzrok mężczyzny, który patrzy na nie jak rzeźbiarz na swoją modelkę.

- Jesteś bardzo romantyczny – uśmiecham się pod nosem, gdy powtarza mój gest.

- Nie. Jestem po prostu szczery – przełykam ślinę, gdy przesuwa w górę swoje ręce, które ocierają się o materiał mojej sukienki, napełniając mnie coraz większą energią. Wiem, że również powinnam coś zrobić, ale stoję jak kołek, zupełnie nie zdolna do jakiegokolwiek dotyku. A chcę go dotykać. Naprawdę pragnę tego tak mocno, że sama się sobie dziwię.

            Nie odzywa się ani słowem, lecz kontynuuje swoje badania obejmując moją talię. Dotyka mnie pewnie, zupełnie jak mężczyzna, który faktycznie wie czego chce. Jest władczy, a to chyba podoba mi się najbardziej. Jego ręka wciąż pozostaje na biodrze, natomiast druga wzbija się coraz wyżej, muskając opuszkami palców po szyi, uchu i policzku. Przybliża swoją twarz do moich włosów, biorąc głęboki wdech.

- Naprawdę pięknie pachniesz, Flo – odzywa się nagle, a mój oddech jest coraz bardziej przyspieszony. Czuję drżenie kolan, i naprawdę nie mam już siły stać. Mój umysł opatula bardzo gęsta mgła, która całkowicie uniemożliwia jakiekolwiek myślenie. Boże, co ja w ogóle robię? Nie poznaję samej siebie, ale ta świadomość jeszcze bardziej zmusza mnie do dalszego działania. Odchylam więc głowę, pozwalając, aby jego gorący oddech opatulił moją rozgrzaną twarz. Powietrze wokół nas jest duszne od niezliczonych zapachów. Mam wrażenie, że zaprzedałam duszę diabłu, ale zupełnie się tym nie przejmuję, bo jeszcze nigdy w całym moim życiu, nie czułam się tak bardzo pożądana i chciana. On rozpala we mnie ogień, któremu ja bez wyrzutów sumienia się poddaję.

            Harry znów przytula twarz do mojej szyi, błądząc po niej językiem, delikatnie kąsając, a później całując owe miejsca. Nigdy wcześniej nie miałam pojęcia, iż szyję można pieścić na tyle cudownych sposobów.

- Harry… - słyszę swój jęk, co zdecydowanie jest przyczyną wygórowanego podniecenia. Czuję się trochę nie fair, gdy on cały czas stara się mnie zadowolić, a ja stoję zupełnie bezczynnie, jedynie obejmując jego kark i muskularne ramiona.

- Pragnę cię, Flo. Tak cholernie cię pragnę – szepcze wprost w moje usta, a później wbija się w nie z taką delikatnością, że wprost się rozpływam. Cieszę się, że nie wpakowuje mi od razu języka do gardła, tak jak robił to jego poprzednik, którego poznałam w klubie. To zdecydowanie było obrzydliwe i bardzo niesmaczne. Harry zaś robi to zupełnie inaczej. Jakby był prawdziwym mistrzem całowania, i przysięgam, że chyba nigdy wcześniej nie przeżyłam tak cudownego pocałunku, jaki przeżywam z nim, za każdym razem, gdy to robi. On zachowuje się, jakby to wszystko było tym, co trenował przez całe swoje życie. Całkowicie mnie pożera. I choć używa do tego bardzo prostych sposobów, ja nie potrafię się oprzeć za żadną cenę. Wbijam paznokcie w jego plecy, które jeszcze zdobi bawełniana koszula, i trzymam tak mocno, jak gdyby zależało od tego co najmniej moje życie. Jakby był kotwicą, której można się złapać i zatonąć razem z nią.

            Czuję jego dłonie na moich plecach, które z determinacją szukają suwaka od sukienki, gdy po chwili odsuwa go z wielką starannością. W końcu ma okazję dotknąć mojej nagiej skóry, a ja czuję dreszcze w każdej komórce mojego ciała. Oddycham nierównomiernie milimetr od jego ust, patrząc na niego z taką głębią, jak gdybym od razu chciała przejść do rzeczy, nie martwiąc się o jakiekolwiek konsekwencje. Widzę, że on mnie pragnie, a ja pragnę jego. I to tak mocno, że podejrzewam, iż sama zaraz eksploduje.

            Chwyta mnie za udo, podnosząc je i przytrzymując przy swoim biodrze, jednocześnie wsuwając się pomiędzy moje nogi tak, że czuję duże wgłębienie, które chowa się za materiałem jego spodni. Ten dotyk doprowadza mnie do szału i z nadmiaru podniecenia jeszcze bardziej zaciskam nogi między jego.

- Doprowadzasz mnie do szaleństwa – on równie oddycha szybko, oblizując językiem swoje wargi. Mam ochotę wziąć ten język do ust i ssać tak długo, aż nie będę miała dość.

- To chyba dobrze?

- Dobrze, bo podniecasz mnie tak cholernie, że cały aż buzuję, a źle, ponieważ mogę się zaraz skompromitować, bo spodziewam się, że długo nie wytrzymam.

- Oh… - patrzę na niego nieśmiało. – A…. Ile zazwyczaj wytrzymujesz? – pytam z ciekawości i widzę wielki uśmiech na jego twarzy, czym zdecydowanie mi nie pomaga do cholery.

- To jak pytanie kobiety o wiek. Ale nie przejmuj się tym, bo przy treningu uda nam się pobić wiele rekordów, obiecuję. – kiwam głową przytakująco, a po chwili sama DOBROWOLNIE całuję go z taką determinacją i siłą, na jaką chyba nigdy wcześniej się nie zebrałam. Widzę, że mu się to podoba. Lekko rozchyla moje wargi językiem, gdy po chwili nasze całowanie nie jest już tak grzeczne jak wcześniej, ale niewiarygodnie gwałtowne. Czuć w nim siłę, namiętność i pełne pożądanie.

            Smak Harry’ego jest jedyny w swoim rodzaju. Czuję odrobinę czekolady połączonej z miętą i szampanem, co okazuje się naprawdę idealnym połączeniem. Nie mam ochoty przestać czuć tego wspaniałego miksu, lecz jeszcze bardziej się w niego zagłębiać.

            Teraz już śmiało ugniatam drastycznie jego włosy, a jemu absolutnie to nie przeszkadza. Zsuwa z moich ramion rękawy sukienki, ukazując tym samym nabrzmiałe piersi. Jestem podniecona do granic możliwości, a moje sutki twardnieją coraz bardziej z każdą kolejną sekundą. Cieszę się w duchu, że ubrałam dzisiaj na siebie gładką, seksowną czerwoną bieliznę, bo inaczej mogłabym spalić się ze wstydu. Sukienka po chwili całkowicie ześlizguje się z moich bioder, lądując tym samym na ziemi. Stoję w samej bieliźnie i szpilkach, wciąż nie do końca pewna jego opinii na temat mojego ciała, choć widział je już w stroju kąpielowym.

- Jesteś niewiarygodnie piękna, Flo.

- Myślałam, że gustujesz w większym biuście – odpowiadam, na co ponownie słyszę jego chichot. Ja nie śmieję się jednak, bo wydaję mi się, że moje słowa są prawdziwe. Cycki Amber mają może rozmiar dużego D, jak nie więcej, natomiast moje to jedynie duże B, lub w naprawdę rzadkich przypadkach małe C.

            On patrząc na mnie z uwagą dotyka moich piersi, które idealnie mieszą mu się w dużych rękach, jakby były do nich perfekcyjnie skrojone. Zaciska na chwilę wargi, wracając znów wzrokiem do moich tęczówek.

- Są idealne… - unoszę powieki, zastanawiając się czy czas nie stanął w miejscu. On nawet nie drga, ale jego mięśnie opinają się jeszcze bardziej. Zerkam na jego koszulę, powoli odpinając każdy jej guziczek. Stopniowo ukazuje mi się umięśniona klatka piersiowa oraz twardy brzuch, które zdobią pojedyncze tatuaże, jakich nigdy wcześniej nie miałam okazji dostrzec. Widziałam jedynie pojedyncze wzory na nadgarstkach i przedramionach, gdy paradował w krótszych koszulkach, ale nic poza tym.

- Ile masz tatuaży?

- Ponad pięćdziesiąt – otwieram buzię z wrażenia, bo zastanawiam się kiedy miał okazję zrobić tak dużą ilość. I gdzie są pozostałe?

- To… dużo.

- Tak. Jeśli będziesz chciała, przyjrzysz się każdemu z nich z uwagą, a ja opowiem ci historię, z którą są związane. – potakuję głową, a po chwili zdejmuję materiał z jego ramion, gdzie znów ukazują mi się kolejne malowidła. Patrzę na wszystko z ogromnym wrażeniem, bo tak strasznie mnie to pociąga, iż mimowolnie się zawstydzam. Patrzę na środek jego klatki piersiowej, po raz kolejny nie zdolna na żaden ruch.

- Zrób to, Flo. Dotknij mnie… - patrzę na jego oczy, tak bardzo skupione na mojej twarzy, a po chwili obie moje ręce wędrują po jego opalonym, muskularnym ciele. Jest twardy jak skała, ale jego skóra wciąż pozostaję niewiarygodnie miękka. – Uwodzenie to coś więcej niż gesty… - odpowiada, trzymając swoje dłonie na moich. - To także kontrola. Władza. Mogę ci kazać robić wszystko. Rozebrać mnie, siebie, mogę nawet kazać ci klęczeć przede mną, ale póki to ja kontroluję sytuację, to ty jesteś uwodzona – znów muska dłońmi mój kark, później przechodzi niżej na plecy, aż w końcu czuję ciepły dotyk na pośladkach. Delikatnie je ugniata, a ja rozkoszuję się każdym kolejnym dotykiem. Nogi się pode mną uginają i całkowicie zapominam o całym wszechświecie.

- Trzymam cię, Flo – szepcze, po czym podnosi mnie z łatwością tak, że opatulam nogami jego biodra. Idzie w kierunku łóżka, a ja czuję się całkowicie bezwładna. Czuję się uwodzona. I to cholernie. – Skąd u ciebie taki tyłek? – pyta, gdy ku zaskoczeniu chichoczę cicho.

- Chyba stałam po niego w kolejce.

- Niewątpliwe – kładzie mnie na dużym materacu, na którym czuję się jak mała, bezbronna dziewczynka. W porównaniu do jego szerokości, ja jestem niewiarygodnie malutka, co w prawdzie zaczyna mi się podobać. Stoi przede mną, i cały czas patrząc mi w oczy, zdejmuje swoje spodnie. Nieśmiało na niego spoglądam, nie myśląc nawet, aby odwrócić swój wzrok. Po chwili kładzie się nade mną, opierając dłonie po obu stronach mojej głowy. Patrzy z uwagą na moją podnieconą twarz, uśmiechając się lekko.

- Masz piękne usta… - komentuje, a po chwili całuje je lekko, co zdecydowanie przypada mi do gustu, ponieważ po naszym ostatnim drastycznym pocałunku, moje wargi są lekko obolałe. Cieszę się jedynie, iż jest ogolony, bo zapewne byłabym niezmiernie poraniona przez jego zarost.

            Bierze moje dłonie i samodzielnie kładzie je na swoim karku. Całuje moją szyję, stopniowo schodząc niżej, a ja już wiem, że zaraz przeżyję ekstazę życia. Sięga ręką na moje plecy, szukając zapięcia od stanika. Odchrząkam znacząco, gdy patrzy na mnie zdezorientowany.

- Coś nie tak?

- Z przodu…

- Z przodu? – powtarza moje słowa, zapewne nie wiedząc o co mi chodzi.

- Tak… Zapięcie jest z przodu – mówię nieśmiało, gdy zerka na małą kuleczkę od biustonosza, rozumiejąc ową aluzję.

- Oh. Bardzo pomysłowe – uśmiecha się, a po chwili z wprawą radzi sobie z zapięcie, gdy moje piersi wychodzą na światło dzienne. Czuję się trochę nieswojo, choć wiem, że powtarzał mi, abym się nie denerwowała. Napiera rękoma na obie piersi, jeszcze bardziej nakręcając moje podniecenie. Pochyla się i całuje każdą z nich, po chwili kąsając stwardniałe sutki. Z moich ust wydobywa się cichy jęk, bo dłużej nie potrafię wytrzymać tej słodkiej tortury.

- Jesteś naprawdę cudowna, mała – wzdrygam się na dźwięk tego zwrotu i od razu mam przed oczami uprawiającego go seks z Amber, na biurku w jego gabinecie, gdy do niej również skierował się owym powiedzeniem.

- Chyba lubisz tak nazywać swoje partnerki seksualne… - oznajmiam, gdy słyszę jego śmiech.

- Cóż, chcę im pokazać, że są jedynie malutkimi okruszkami w moich ramionach. Że mogą się czuć bezpiecznie, gdy je trzymam – kiwam głową ze zrozumieniem, bo chyba wolę nie drążyć dalej owego tematu, choć rzeczywiście to co powiedział jest miłe. Zdecydowanie czuję się bezpieczna w jego silnych ramionach.

            Nagle robi się jeszcze bardziej gorąco, gdy zsuwa swoją dłoń niżej, śledząc zarys moich stringów. Nie wiem czemu akurat dzisiaj wybrałam stringi, bo nigdy ich nie noszę, ale jak widać wiedziałam co się święci. Wsuwa rękę do środka, a ja automatycznie się wzdrygam, co od razu zauważa.

- Boisz się?

- Nie. To znaczy… - zacinam się, jednocześnie bojąc odpowiedzi, która za chwilę padnie. – Po prostu… Dawno nikt mnie tak nie dotykał.

- W takim razie trzeba to zmienić – czuję jego palce na moich wargach, gdy automatycznie zaciskam pośladki z podniecenia. – Sprawię ci dużo przyjemności. Obiecuję – drażni moją łechtaczkę tak intensywnie, że aż cała wrze. Jestem nawet zła, że muszę przechodzić przez te podniecające tortury.

- Jesteś naprawdę mokra, Flo – komentuje, na co lekko się rumienię. Jezu, proszę, niech nie zawstydza mnie jeszcze bardziej. – Ale to dobrze… Cieszę się, że tak na mnie reagujesz – uśmiecha się, znów muskając moje usta, zapewne starając się mnie odgonić od żenujących myśli. Wciska we mnie od razu dwa palce, gdy czuję niemrawy ból. Naprawdę czuję ból. Nie jest on piekący, bo zdaję sobie sprawę, że Harry dba o swoją higienę jak mało kto. Raczej jest on spowodowany tym, że dawno nikt nie był w tym miejscu.

- Boże, Flo. Jesteś naprawdę… ciasna. Uprawiałaś w ogóle seks? – pyta, a rumieńce na moich policzkach jeszcze bardziej dają o sobie znać. Super.

- Ym… tak – odpowiadam nieśmiało, lecz wciąż spogląda na mnie z podejrzeniem.

- Ile razy? – a co, to jakaś spowiedź?

- No… Parę…

- Flo – patrzy na mnie wymownie. – Ile razy?

- Jakieś… Trzy?

- Trzy razy?! - wyjmuje rękę z moich majtek, co absolutnie mi się nie podoba i w prawdzie mam ochotę tupnąć nogą z obrażeniem, ale nie mam nawet takiej możliwości, dlatego dalej leżę na łóżku.

- A kiedy ostatnio?

- Po co mnie pytasz o to wszystko?

- Bo muszę wiedzieć na co sobie pozwolić, a na co nie – wzdycham ciężko, gotowa na całkowitą porażkę.

- Cztery lata temu…

- Chryste… - dotyka dłonią swoich skroni i zapewne nie jest zadowolony z tego faktu. No bez przesady, myślał, że ma do czynienia z jakąś doświadczoną lafiryndą? Zwłaszcza, że chyba zdaje sobie sprawę, jaka kiedyś byłam, więc naprawdę nie ogarniam jego toku myślenia. Poza tym, wolałaby serio jakąś seksoholiczkę niż dziewczynę czystą? No prawie czystą, ale jednak coś w tym jest. Naprawdę nie pojmuje rozumowania facetów.

- Chcesz się wycofać? – pytam, a na mojej twarzy widnieje jedna, wielka obraza, i przypuszczam, że mu to nie umyka.

- Wycofać? To na pewno nie ja będę osobą, która się wycofa. Ja się nigdy nie wycofuję.

- Więc niby jak chcesz to rozegrać? – odzywam się, spoglądając na jego profil, bo teraz leży po mojej lewej stronie, intensywnie nad czymś myśląc. Mam przyjemność podziwiać jego cudowną klatkę piersiową, kryjące się wybrzuszenie w czarnych bokserkach oraz wspaniale umięśnione nogi. Jest naprawdę boski.

- Sama zobacz – odpowiada, znów lądując nade mną. Całuje szybko moje wargi, a potem schyla się doszczętnie na dół, równając się twarzą z moim miejscem intymnym. Ściąga moje majtki, a ja czuję się całkowicie obnażona. Bo w sumie rzeczywiście tak jest. Jestem całkiem naga, a on jednak ma na sobie bokserki, a ten fakt zdecydowanie mnie nie pociesza, a wręcz załamuję, bo też chcę go zobaczyć! Czy to takie trudne?

- Harry, nie musisz tego robić – odpowiadam już lekko zdyszana, choć nawet mnie nie dotknął.

- Oczywiście, że nie muszę. Ale chcę – uśmiecha się, spoglądając wprost na moje oczy z niemałej odległości, po czym zaczyna całować wewnętrzną stronę moich ud. Boże, jakie to cholernie cudowne przeżycie. Nie wiem czy istnieje na świecie coś bardziej przyjemnego. Przesuwa językiem od samego dołu w górę, coraz wyżej i mocniej, aż dochodzi do łechtaczki, co automatycznie wzbija we mnie pragnienie nie do opisania. Chcę zacisnąć uda z podniecenia, ale on uniemożliwia mi to, trzymając mocno dłonie na moich nogach.

- Mógłbym tu spędzić resztę nocy – słyszę jego szept, a na moich ustach pojawia się satysfakcjonujący uśmiech, który jednak po chwili schodzi, bowiem cios jaki mi zadaje jest nie do wytrzymania. Zagryzam wargę prawie do krwi i zaciskam dłonie na białym prześcieradle. Kąsa mnie delikatnie, a po chwili znów liże wrażliwe miejsce. Wydaję mi się, że jego język jest do tego wręcz stworzony i z łatwością potrafi doprowadzić kobietę do orgazmu, o czym przekonuję się za parę kolejnych sekund, gdy niewiarygodnie głośnie krzyczę, wypowiadając jego imię. Wyginam się w łuk i rozkoszuję się chwilami spełniania, o których istnieniu nigdy wcześniej nie miałam pojęcia. Może dlatego bo nikt wcześniej nie doprowadził mnie do orgazmu. Nikt. A jemu udało się to jedynie za pstryknięciem palca, sprawnością jego języka i cudowną umiejętnością radzenia sobie z ciałem kobiety. Czuję, że jestem spocona, ale nie przejmuję się zanadto, bo w końcu kto by nie był, po tak cholernie ogromnej dawce wrażeń? On po chwili opada tuż obok mnie, ścierając z kąciki ust to, co zapewne wypłynęło ze mnie. Dyszę szybko i niespokojnie, zamykając przy tym oczy, ale i tak mam pewność, że spogląda na mnie cały czas.

- Jesteś słodka.

- Och? – spoglądam na niego rozbawiona, choć nigdy nie przypuszczałam, że mogę czuć się tak swobodnie, po czymś tak bardzo intymnym.

- Tak tylko mówię, żeby ci to uświadomić – następuje chwila ciszy, gdy przekładam się na bok, podpierając na dłoni głowę.

- A co z tobą? – kieruje wzrok na jego bokserki, gdy słyszę znów cichy chichot.

- O mnie się nie martw. Dam sobie radę.

- Ale czuję się trochę nieswojo. Tobie też należy się coś w miarach odwdzięczenia.

- Nigdy nie preferuje zasady sprawiedliwość ponad wszystko. To, że ja zadowoliłem ciebie, nie oznacza, że ty koniecznie musisz zrobić to samo.

- Ale… - staram się wejść mu w słowo, ale znów mi przerywa.

- Uwierz, czułbym się fatalnie. Jesteś taka bezbronna, Flo. Musiałbym być jakimś cholernym tyranem i palantem, żeby teraz bez skrupułów kazać ci paść na kolana i zrobić mi laskę – jest tak kochany, że chyba nawet nie zdawałam sobie sprawy, jakim dżentelmenem potrafi być. I właśnie dlatego jeszcze bardziej chciałabym zrobić coś, co ulży i jemu.

- Jesteś pewny? – on tak samo jak ja leży już na boku, uśmiechając się szeroko.

- Jestem pewny – dotyka mojego policzka, muskając delikatnie moje wargi. – Śpij, Flo. Musisz nabrać siły na kolejną dawkę wrażeń.

- Już się boję…

- Powinnaś – mówi, i obraca mnie tak, że leżę teraz plecami do niego. Okrywa mnie satynową pościelą i kładzie dłoń na moim brzuchu. Z uśmiechem zamykam oczy i choć w prawdzie rzeczywiście się obawiam kolejnych dni, jednocześnie nie mogę się ich doczekać. Gdy mam przed oczami zieleń jego tęczówek, wytatuowane ramiona oraz wyraz twarzy, gdy trzyma głowę pomiędzy nogami, w końcu zasypiam. Przecież jutro też jest dzień.

***

YOLO KOTKI!

Hahahahahahaha. Padłam. Co wy na to? Wstrzymuje was do ostatecznej bazy, a co mi tam. Wiem, że na to czekacie, ale jeszcze troszkę! Mam nadzieję, że was nie zawiodłam! Muszę przyznać, że w niektórych momentach bazowałam się na paru fragmentach książek, bo szczerze powiedziawszy nie mam tak dużej wyobraźni, aby ze szczegółami opisać tak bardzo intymną scenę. W każdym razie mam nadzieję, że jesteście zadowolone, tak jak ja jestem zadowolona liczbą komentarzy pod ostatnim postem. Oby tak dalej, a zdecydowanie będziecie za to nagradzane.

KOCHAM!